نوروز باستانی ۱۴۰۰ خجسته باد

نوروز سال ۱۴۰۰ خورشیدی، کهن ترین جشن باستانی ایرانیان خجسته باد. در ادامه نوشته پیام نوروزی سایت لیلاج که به همین مناسبت منتشر شده است را مطالعه خواهید نمود.

نوروز که فرصتی برای جشن و سرور میباشد همچنین نمادی از پیوند فرهنگی میان قوم ها و مردمانی است که به این مراسم باستانی باور دارند. جشن نوروز که عنوان یک میراث فرهنگی با آغاز رویش طبیعت همراه است، پیام آور خوش یمنی و خوش اقبالی است.

فرا رسید سال جدید را به امید پیروزمندی و موفقیت برای عموم فرخنده و گرامی میداریم.

سال نو خورشیدی ۱۴۰۰

گرچه جشن نوروز یک مراسم به ثبت رسیده در کشورها و سازمان های بین المللی بسیاری است، با اینحال این مراسم اعتبار خود را از هیچ سازمان و نهادی نگرفته و نخواهد گرفت. نوروز یک جشن همگانی برای مردمی است که به صلح و صفا و شادمانی باور دارند، بنابراین امیدوارم در سال پیش رو لحظاتی پر از نشاط و صلح همراهتان باشد.

با آرزوی سربلندی برای شما بازدیدکننده گرامی، در سال جدید و در لیلاج بیش از پیش تلاش خواهیم داشت تا کیفیت مطلوبی از نوشته ها و مطالبی را در اختیارتان قرار دهیم.

مختصری درباره پیشینه جشن نوروز

منشا، زمان و چگونگی پیدایش نوروز به درستی مشخص نیست. برخی اسناد تاریخی شکل گیری جشن نوروز را به بابلیان نسبت میدهد و بر طبق بعضی از روایات رواج یافتن مراسم نوروز در ایران به سال ۵۳۸ پیش از میلاد مسیح در حدود زمان حمله کوروش بزرگ به بابل نسبت داده میشود.

مردمان بابل از دوران‌ قدیم نخستین روز سال را عموما در اعتدال بهاری (برابر با ۲۱ مارس) جشن میگرفتند. اول بهار و آغاز فصل نو زمانی است که طبیعت از دوران زمستانی عبور میکند و بدین ترتیب آغازگر چرخه حیات میباشد.

روایت هایی بر این است که جشن شروع سال در بین النهرین، شامل بابل و آشور و نیز عیلام در اصل بازگشت ایزد شهید شونده، دُموزی بوده است.

باوری وجود داشته است که این خدا هر ساله می میرد و سپس بار دیگر به زندگی باز می گردد. همچنین در این باور مرگ و حیات دوباره وی موجب احیای مجدد در طبیعت و جهان گیاهی میشود.

در همین رابطه در مراسمی به مانند عزاداری که برای ایزد شهید شونده به عنوان مظهر برکت، زندگی و مرگ جهان گیاهی صورت می گرفت اشک های بسیاری ریخته میشده است. این اشک ها به نوعی نماد باران و جادویی برای بارندگی و آب بود. باور بر این بود که این اشک هاست که موجب حیات مجدد ایزد به شهادت رفته در روز نوروز خواهد گردید.

همچنین فینیقی ها نیز مراسمی در شروع فصل بهار به نام آدونیس داشته اند. آدونیس که نوعی روح گیاهی در نظر گرفته میشده است پس از دوران خواب زمستانی در بهار موجب احیای دوباره زندگی و طبیعت میگشته… باورمندان آدونیس بر این باور بوده اند که وی از درختی به دنیا آمده و بر اساس این باور مردم روغن آن درخت را در جشن روز اول سال مورد استفاده قرار میداده اند.

از ویژگی های این جشن کاشت بذرهای سبز بوده، مراسمی که هنوز در میان مسیحیان قبرس رایج است. سبزه های کاشته شده در گلدان ها باغ آدونیس نام دارند، این سبزه ها طی روزهای بعد به دریاها یا آب های روان انداخته میشدند که نوعی مراسم برای تحریک باروری زمین و رشد گیاهان نباتی بوده است. علاوه بر این، انداختن سبزه ها در داخل آب نمادی از نیایش برای بارندگی بوده است.

همچنین در برخی از روایت‌ های کهن، زرتشت بنیانگذار‌ جشن و مراسم نوروز معرفی گردیده است.

ویکی پدیا